Płocki Klub Mangi i Anime "ShiroIguru"

Dlaczego słońce zachodzi?
Nim dobrze ujrzałem jego blask
Na chwilę me życie oświetlić
Zamykanych oczu, straszliwy trzask

Znowu trzeba żyć
Dlaczego tak szybko?
Znów za nim gonić?
Tak mi przykro...

Jakby tak przerwać biegu czas
Wystarczy do tego jeden strzał
Może nie zaboli, może tak
Wyrwie się z gardła jeden mały wrzask

Jeden, bo tylko jeden jestem
Jeden, bo jedno jest serce
Tylko raz byłem zakochany
Tylko jedno życie było tak do bani

Ale po cóż ja to piszę?
Nie łatwiej jest przerwać me katusze?
Tylko ten jeden jedyny raz
Nóż do ręki i szast-prast...

Wyrzucić to serce, które boli i boli
Zostawić samo ciało, bez ducha, bez woli
Resztki świadomości przelać na ten papier
Nim zapomnę, nim świeczka zgaśnie...

Boże, dlaczego mi odmówiłeś?
Zapomniałeś już naszą ostatnią rozmowę?
Którą można także nazwać monologiem?
Tylko o jednego marzenia spełnienie Cię prosiłem

Teraz siedzę, ale tak jakby to nie ja
Nie jest to ta sama co wczoraj osoba
Milczysz, tak samo jak Ona
Milczenie nastanie, gdy tylko skonam

Ja, Czarne pióra, do reszty dziś wyrywam
Dzień, w którym zostałem Krukiem, przeklinam
Patrzę na Niebo, łzy w oczach trzymam
Serce moje, bez pośpiechu, wyrywam

Bez pośpiechu, by zapamiętać to uczucie
Które zaczęło się tak przyjemnym ukłuciem
Uczucie przez wielu poetów tak przeklinane
Dzisiaj po ich stronie i ja stanę!!!

Gniew mego serca eksploduje jak dynami
Łzy z oczu płyną strumieniami
Jakbym chciał zatrzymać te ospałe chwile
Gdy cieszyłem się, tak krótko, że żyję

Pętlę z wersów moich, zakładam na szyję
Przywiązaną do przyjaciół, mocno zawiązuję
Skaczę w zatracenie, wcześniej już stracone
Skoczyłem, lecz wracam, wszystko już skończone

Duszę się więc moimi słowami
Do Niej, nigdy nie wypowiedzianymi
Wracam, nie pożegnawszy się z innymi
Wracam do życia, cofnięty myślami mymi...