Płocki Klub Mangi i Anime "ShiroIguru"

Z niesamowitym szeptem słowa spłynęły na świat
Wymalowany barwami cienia, nie słyszałem
Nie mogłem umiejscowić, nie wiedziałem jaki stan
Za bardzo ważne, uważałem sprawy małe
Miłość abstrakcyjna dla mnie jest, jak
Dla was wiersze, tak bez sensu, moje
Tylko niektórzy, przerzuwają, tak gorzki ich smak
Myśli, życie, marzenia, to wszystko jest ulotnym zwojem
Obudził się długopis, spojżał na mnie z odrazą
Jak róźdżkę, przytknąłem go do serca
W sekundzie, wiecznej, moje lustro namazał
Aż na czarnym papierze, zabrakło miejsca

Słyszałem głosy, drzewa niespokojnego
Kamienia, przez wieki, tak ranionego
Piasku złocistego, tak długo nękanego
Spotkałem i kruka, który czarny jak ja
Całą prawdę na temat życia nędznego znał
Do duetu, we dwóch, coraz głośniej prawdę wydzieralim
Pod wiatr nieprzebytego fałszu, go rzucali
I wysmarowani smolistymi znaczeniami zdarzeń
Rozdzieramy nasze dusze do granic wytrzymałości
Aż pękła w nas żyłka cierpliwości i marzeń
A składowane w nas pokłady złości
Wylewają się na świat eksplodują
Czarnym atramentem, na papierze, znowu zapisuję...