Płocki Klub Mangi i Anime "ShiroIguru"

Chciałbym bez strachu spojrzeć w lustro
Lecz wiem że tak się nie stanie
Mówię sobie "Jutro i jutro"...
Lecz wiem że nie będzie wspaniale

Uciekam przed wczoraj
Lecz ono mnie goni
Pełna myśli moja głowa
A śmieją się wszyscy Oni

Nie rozumiem siebie wcale
Ciągle widzę te oczy
A miało być już tak wspaniale
Lecz romantyzm zbyt blisko kroczy

Dajcie mi pistolet, a się zastrzelę
Dajcie mi nóż, a serce przetne
Dajcie linę, a wiatr me troski przewieje
Dajcie trochę wody, a w niej utonę
Dajcie mi cokolwiek, co przerwie myślenie
Dajcie mi ze snu wybawienie...

Umieram, patrząc w te oczy, choć ich tu nie ma
Umieram, słuchając głosu, który przycicha
Umieram, tonąc w marzeniach, czy to są wspomnienia?
Umieram, gdy tylko sen znika...

Miało serce już więcej nie bić tak szybko
Miało nie bić, ale bije za szybko
Miałem nie patrzeć tak więcej
Miałem, ale chyba sobie oczy wydrapię
Miałem być zimny, jak lodowiec życia
Miałem, ale powłoka moja zbyt krucha

Miałem nie mieć, już więcej
Więcej, za dużo, juz nie chcę

Zamykam oczy, staję na krawędzi
Lecz krawędzi nie ma, nie upadam
Bo spadłem już wcześniej z krawędzi miłości
Choć żyję, to chyba umieram

A miałem, miałem nie być już Werterem
Werterem ówczesnych czasów
Werter nie żyje, a ja teraz jestem
Nikt nie dopisze życia moich wersów...

Jak Wokulski zniknę, ale problemy nie znikną
Jak Wokulski wpadłem, w labirynt myśli
Niech moje myśli nic nie myślą
Niech już więcej życia nikt mi nie wyśni...

Patrzę na słowa, lecz sensu nie mają
Mówię więc słowa, lecz sensu nie mają
Słucham więc słowa, lecz sensu nie mają
Wymyślam sam słowa, też sensu nie mają...

Dlaczego jestem gorszy? Nie wart dwóch groszy?
Nie będę księciem, to pewne
Nie będę też sobą, bo nie chcesz
Nie będę więc nikim, chcę skończyć ze wszystkim...

Słowa są piękne, póki nie wypowiedziane
Gdy są mówione, przysychają w gardle
Słowa nie są wcale kwiatem najpiękniejszym
Różane jutro, kończę z bólem ręki strasznym...

Wymyśl ktoś leki, na miłość, by nie czuć
Napiszę wzór, by się nie zaplątać
Wykonam pokrętnych wyliczeń stu
Wyleczcie by się nie zakochać...

Wyłączam wszystkie zmysły
Lecz nie wyłączę myśli
Delikatne spojrzenie, jak objawienie
Objawienie nie dla mnie, los się śmieje

Śmieję się z siebie, ze śmiechu płaczę
Dlaczego? Bo już Cię nigdy więcej nie zobaczę?
Bo byłem głupi, jestem, i w potrzask wpadłem?
Nie wiem, dlaczego płaczę, ale płaczę...