Uderzmy w czasu dzwony
Niech zagrzmi cały świat
Stańmy na krańcu, gdzie nie ma już nic
Z pozoru, bo tam są marzenia
Sięgnijmy tam, gdzie wzrok nie dosięgnie
Zabierzmy to, czego nie da nam świat
Unieśmy się wyżej i wyżej
Urwijmy obłoków kawałek
Potem po schodach wprost do Nieba
Do Boga, zapytać co i jak
Stamtąd już tylko dalej w zatracenia blask
Zapchany odorem zgnilizny świata
Rozum nie pozwoli nam wracać
I aż do końca trwając w zamiarach naszych, dziecinnych
Bądźmy zdobywcami, marzycielami
Żyjmy na prawdę
By Śmierci w twarz powiedzieć
"Nie zmarnowałem życia"
I z uniesioną głową pójść z Nią w dal...