Boże!!!
   Dziękuję Ci za to,
nie pierwszy i nie ostatni raz
że wreszcie mogę
odnalezć wady samotności,
pokochać ludzi, zacząć żyć ,
i cieszyć się każdą chwilą ,
spędzoną z moim
najukochańszym, najsłodszym,
i najcenniejszym skarbem...
  Dziękuję , mówię teraz,
ale kiedyś nawet nie wierzyłam,
że na swej smutnej i
bezsensownej drodze,
spotkam kogoś kto mnie pokocha,
i założy mi różowe okulary,
kiedy piękno tego świata,
przysłoniła mi czarna mgła bólu i samotności...